| |
 สัตตานัง |
 |
| ขันธ์ ๕ คือ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ/จิต/มโน |
|
| ปฏิจจสมุปบาท |
|
| |
ภิกษุทั้งหลาย อริยสาวกในธรรมวินัยนี้ ย่อมกระทำไว้ในใจโดยแยบคายเป็นอย่างดี ซึ่งปฏิจจสมุปบาทนั่นเทียว ดังนี้ว่า
|
| ด้วยอาการอย่างนี้ |
เมื่อสิ่งนี้มี สิ่งนี้ย่อมมี เพราะความเกิดขึ้นแห่งสิ่งนี้ สิ่งนี้จึงเกิดขึ้น |
| |
เมื่อสิ่งนี้ไม่มี สิ่งนี้ย่อมไม่มี เพราะความดับไปแห่งสิ่งนี้ สิ่งนี้จึงดับไป |
|
|
| |
เพราะมีอวิชาเป็นปัจจัย |
จึงมีสังขารทั้งหลาย |
|
| |
เพราะมีสังขารเป็นปัจจัย |
จึงมีวิญญาณ |
|
| |
เพราะมีวิญญาณเป็นปัจจัย |
จึงมีนามรูป |
|
| |
เพราะมีนามรูปเป็นปัจจัย |
จึงมีสฬายตนะ |
|
| |
เพราะมีสฬายตนะเป็นปัจจัย |
จึงมีผัสสะ |
|
| |
เพราะมีผัสสะเป็นปัจจัย |
จึงมีเวทนา |
|
| |
เพราะมีเวทนาเป็นปัจจัย |
จึงมีตัณหา |
|
| |
เพราะมีตัณหาเป็นปัจจัย |
จึงมีอุปาทาน |
|
| |
เพราะมีอุปาทานเป็นปัจจัย |
จึงมีภพ |
|
| |
เพราะมีภพเป็นปัจจัย |
จึงมีชาติ |
|
| |
เพราะมีชาติเป็นปัจจัย |
ชรา มรณะ โสกะ ปริเทวะ ทุกขะ โทมนัส อุปายาสะ |
| |
ทั้งหลายจึงเกิดขึ้น ครบถ้วน ความเกิดขึ้นพร้อมแห่งกองทุกข์ทั้งสิ้นนี้ ย่อมมีด้วยอาการอย่างนี้ ดังนี้ |
| |
|
|
|
| |
เพราะความจางคลาย ดับไป โดยไม่เหลือ แห่งอวิชชานั้นนั่นเทียว จึงมีความดับแห่งสังขาร |
|
| |
เพราะมีความดับแห่งสังขาร |
จึงมีความดับแห่งวิญญาณ |
|
| |
เพราะมีความดับแห่งวิญญาณ |
จึงมีความดับแห่งนามรูป |
|
| |
เพราะมีความดับแห่งนามรูป |
จึงมีความดับแห่งสฬายตนะ |
|
| |
เพราะมีความดับแห่งสฬายตนะ |
จึงมีความดับแห่งผัสสะ |
|
| |
เพราะมีความดับแห่งผัสสะ |
จึงมีความดับแห่งเวทนา |
|
| |
เพราะมีความดับแห่งเวทนา |
จึงมีความดับแห่งตัณหา |
|
| |
เพราะมีความดับแห่งตัณหา |
จึงมีความดับแห่งอุปาทาน |
|
| |
เพราะมีความดับแห่งอุปาทาน |
จึงมีความดับแห่งภพ |
|
| |
เพราะมีความดับแห่งภพ |
จึงมีความดับแห่งชาติ |
|
|
| |
เพราะมีความดับแห่งชาตินั่นแล ชรา มรณะ โสกะ ปริเทวะ ทุกขะ โทมมัส อุปายาสะ ทั้งหลายจึงดับสิ้นไป |
| |
ความดับแห่งกองทุกข์ทั้งสิ้นนี้ ย่อมมีด้วยอาการอย่างนี้ ดังนี้ |
| |
|
|
|
| |
|
|
|
| |
|
|
|
29/01/2563 
